Integracja sensoryczna jest procesem neurobiologicznym, dzięki któremuwrażenia sensoryczne (zmysłowe) płynące z otoczenia i własnego ciała mogą byćużyte w celowym działaniu.
Zmysły dostarczają informacji z całego ciała i otoczenia wokół nas. Mózg rejestruje, segreguje i przetwarza informacje otrzymywane ze zmysłów. Jeśli prawidłowo integruje informacje, stanowią one doświadczenia, będące podstawą procesu uczenia się.
Prawidłowe funkcjonowanie dziecka, jego rozwój psychoruchowy jest zależne od rozwoju procesów integracji systemów zmysłowych: słuchowego, wzrokowego, dotykowego, prioprioceptywnego (dotyczącego czucia głębokiego, czyli czucia z mięśni i stawów), przedsionkowego (czyli zmysł równowagi), węchu i smaku.
W przypadku gdy informacje pochodzące ze zmysłów napływają w sposób niewłaściwie zorganizowany, to funkcje układu nerwowego blokują się, co uwidacznia się w postaci problemów w życiu codziennym, a także w trudności z materiałem szkolnym, np. czytaniem, pisaniem, liczeniem. Trudności w przetwarzaniu wrażeń sensorycznych (zmysłowych) dotyczyć mogą: rejestracji, czyli odbierania bodźców, modulacji, czyli tolerancji zmian oraz trudności z prawidłową reakcją, jako odpowiedzią na bodźce.
Praca kanałów sensorycznych może być uszkodzona na trzy sposoby:
- nadwrażliwość (kanały sensoryczne są zbyt otwarte, przez co do mózgu przedostaje się zbyt duża ilość bodźców),
- niedowrażliwość (drogi sensoryczne są niedostatecznie otwarte, przez co do mózgu przedostaje się za mało bodźców, co prowadzi do deprywacji sensorycznej, czyli niedoboru wrażeń zmysłowych),
- biały szum (wadliwe działanie kanałów sensorycznych powoduje, że wytwarzają one własne bodźce i przekaz płynący ze świata zewnętrznego jest zakłócony lub nawet niedopuszczony do mózgu.