Rozpoczął się rok szkolny, a wraz z nim pojawiły się nowe wyzwania. Mogą być one szczególnie trudne dla tych, którzy dopiero rozpoczynają szkolną edukację.
Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Świeciu przygotowała wskazówki, które pomogą dzieciom zaadaptować się do nowej, szkolnej rzeczywistości. Poniższe rady mogą zostać zastosowane również wobec starszych dzieci, które na nowo odkrywają szkołę po nauce zdalnej.
Co pomaga? Co mogą i co powinni zrobić rodzice?
- Zaspokojenie potrzeb dziecka.
Dziecko powinno być wyspane, najedzone i zdrowe, aby mieć siły do poznawania szkoły.
- Okazanie zainteresowania.
Poświęćwięcej czasu na rozmowę, dostrzegaj osiągnięcia dziecka.
- Nawiązanie współpracy z wychowawcą.
Szczerze porozmawiaj z nauczycielem o swoich obawach, przybliż trudności,
z którymi zmaga się dziecko, ustalcie wspólny front.
- Angażowanie się w życie szkoły.
Bierz udział w zebraniach, uroczystościach, kiermaszach itp.
- Pozytywne wypowiadanie się o szkole.
To, w jaki sposób dorośli mówią o szkole ma wpływ na to, jak widzi ją dziecko.
- Ułożenie z dzieckiem planu dnia.
Plan dnia ucznia powinien uwzględniać zarówno obowiązki, jak i czas na zabawę.
- Pokazanie czym jest systematyczność.
Uczeń zachęcony do systematyczności sam szybko zauważy, że przyswajanie wiedzy stopniowo i małymi partiami zajmuje stosunkowo niewiele czasu i nie wymaga zbyt dużego wysiłku.
- Danie dziecku przestrzeni do pracy w jego własnym tempie.
Pozwól dziecku odrabiać lekcje, uczyć się w swoim tempie, tak aby miało możliwość rozwinięcia wewnętrznej motywacji do pracy.
- Zauważanie nawet niewielkich osiągnięć dziecka.
Rodzic powinien chwalić dziecko nawet za drobne postępy. Warto doceniać nie tylko końcowy efekt pracy (np. w postaci ocen), ale również wysiłek wkładany w proces uczenia się.
- Stosowanie pochwał.
Stosującpochwałyużywajichrównieżwkierunkudoosobytrzeciej,np.mamapopowrocietatyzpracymówidoniegoprzysynu:“Wiesz,Kubuśdzisiajpięknieposzedłdoszkoły,zgłaszałsiędotablicy.Ciężkopracowałijestemzniegobardzodumna”.
- Obserwowanie jakiego rodzaju emocje przeważają w zachowaniu dziecka.
Czy są to emocje pozytywne (radość, zadowolenie), czy raczej negatywne (lęk, gniew, smutek, zazdrość)? Jeżeli przeważają emocje negatywne, zastanów się, dlaczego tak się dzieje. Do emocji dziecka podchodź spokojnie, pogodnie, życzliwie.
Co szkodzi? Czego nie powinni robić rodzice?
- Zbyt wygórowane wymagania rodziców.
Należy rozgraniczyć własne ambicje od możliwości pierwszoklasisty. W przeciwnym razie może to doprowadzić do utraty wiary w siebie i braku sukcesów, mimo podejmowanych wysiłków. Dziecko zmienia na gorsze nastawienie do nauki i szkoły.
- Zadawanie zbyt wielu pytań.
Nie zadawaj dziecku zbyt wielu pytań : Jak było? Co mówiła Pani? Czy masz już nowych kolegów? Z kim siedzisz? Dostałeś jakąś ocenę? Może to wywierać presję na dziecko i przyczyniać się do niepotrzebnych napięć. Dzieci chętniej dzielą się wrażeniami z minionego dnia po pewnym czasie, np. wieczorem.
- Nadmierna kontrola.
Nie pozwala na przejęcie odpowiedzialności za swoje czyny i na doświadczenie sprawstwa.
- Nadopiekuńczość, wyręczanie.
Nie wyręczajmy dziecka w odrabianiu lekcji. Kiedy prosi o pomoc, nie podawajmy mu gotowych rozwiązań, ale jedynie na nie naprowadźmy, udzielmy wskazówek.Samodzielnie rozwiązane zadanie może dostarczyć dziecku dużej satysfakcji, wzmacnia w nim również poczucie, że jest w stanie poradzić sobie z trudnościami. Jest to szczególnie ważne, ponieważ uczeń posiadający wiarę w swoje siły nie zraża się niepowodzeniami.
- Skupianie się na porażkach.
Jeśli rodzice będą skupiać uwagę jedynie na niepowodzeniach dziecka, wówczas szybko straci ono chęć do nauki.
- Porównywanie do rówieśników.
Rodzice często zapominają o tym, że dzieci są różne i w tym samym czasie nie muszą mieć takich samych osiągnięć rozwojowych. Ciągłe porównywanie do rówieśników sprawia, że dziecko może poczuć się gorsze, mniej zdolne, bardziej leniwe od rówieśników.
- Nagradzanie pieniędzmi za dobre oceny.
W tym przypadku motywacją do nauki są banknoty, a nie chęć posiadania wiedzy, satysfakcja ze zdobywania sukcesów.
- Nadmierna krytyka.
Ciągła krytyka zniechęca i uczy dziecko postawy, że cokolwiek nie zrobi i tak nie zadowoli rodzica. Z czasem może w dziecku narastać złość, frustracja, smutek
i poczucie utraty sensu w robieniu czegokolwiek. Jeśli zwracasz dziecku uwagę, zrób to konstruktywnie i ze wskazaniem, co i w jaki sposób mogłoby poprawić.
Źródła:
Faber A., Mazlish E. „Jak mówić, żeby dzieci się uczyły – w domu i w szkole”. Wydawnictwo Media Rodzina, 1998
Brophy. J – „Motywowanie uczniów do nauki”
D. Stipek, K.Seal- „Jak nakłonić dziecko do nauki?”
Aleksandra Piotrowska, „Istota mądrego pomagania”, „Psychologia dziecka” 2020 nr 1, s.12.
Aleksandra Dulas, „Najgorsze pytanie świata”, „Psychologia dziecka”2021 nr 2, s.83.
Monika Mielcarek, Aleksandra Ratajczyk, „Oswajanie szkoły”, „Psychologia w szkole” 2014 nr 4, s.87.
Marietta Wieczorek – specjalista wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, oligofrenopedagog, pedagog Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej w Świeciu z wieloletnim doświadczeniem w pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
Komentarze (0)