Powstanie Wielkopolskie trwało od 27 grudnia 1918 r. do 16 lutego 1919 r. Było ono jedynym dużym zrywem wolnościowym, który zakończył się zwycięstwem Polaków – i jakby na przekór faktom, jest mało wspominane i znane.
Jego celem był powrót ziem zaboru pruskiego do Polski. Decyzją traktatu wersalskiego z 28 czerwca 1919 r. prawie cała Wielkopolska została przyznana Polsce. Bez powstania pozostałaby w granicach Niemiec.
Jednym z uczestników powstania był Antoni Kamieniarz. Ciekawą informacje na jego temat opublikowało Bractwo Czarnej Wody z Osia.
Urodził się 17 maja 1897 r. w Barchlinie w Wielkopolsce. Walczył jako ochotnik w niezidentyfikowanej kompanii. 25 stycznia 1937 r. odrzucono wniosek o odznaczenie go Krzyżem lub Medalem Niepodległości. Odznaczenie ustanowiono w 1920 r. Wielu powstańców go nie otrzymało, często tak naprawdę bez szczególnego uzasadnienia.
Antoni Kamieniarz przez lata zajmował się kupiectwem, mieszkał w Osiu, w drewnianym domu, mniej więcej tam, gdzie dzisiaj stoi Gminny Ośrodek Kultury.
Z informacji przekazanych przez Józefa Kreję wynika, że prawdopodobnie w grudniu 1944 r. został aresztowany przez Niemców jako podejrzany o pomoc partyzantom, którym miał dostarczać mąkę.
Skatowany, w ciężkim stanie został zwolniony. W wyniku obrażeń zmarł 5 stycznia 1945 r. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Osiu (kwatera 0201, koło pomnikowego dębu). Na nagrobku umieszczono wpis o jego udziale w Powstaniu Wielkopolskim oraz Krzyż Powstańczy.
Zobacz poniżej zdjęcia.
źródło: Bractwo Czarnej Wody w Osiu
