Maruna nadmorska (Tripleurospermum maritimum), znana także jako rumian nadmorski, to coraz częściej spotykany chwast w uprawach zbóż ozimych w Polsce. Choć naturalnie występuje na terenach nadmorskich i podmokłych, w ostatnich latach rozszerzyła swój zasięg, zajmując pola uprawne, w szczególności stanowiska o zakwaszonej glebie i słabej strukturze. Jej obecność w łanie zbóż powoduje nie tylko spadek plonu, ale też zwiększa konkurencję o wodę, światło i składniki pokarmowe. Skuteczne zwalczanie maruny wymaga zintegrowanego podejścia, łączącego metody agrotechniczne, mechaniczne oraz chemiczne.
Rozpoznanie i charakterystyka
Maruna nadmorska należy do rodziny astrowatych (Asteraceae). Cechuje ją silnie rozwinięty system korzeniowy, odporność na niekorzystne warunki oraz wysoka zdolność regeneracji. Jej charakterystyczne pierzaste liście oraz białe kwiaty podobne do rumianku mogą utrudniać szybką identyfikację. Roślina ta może przetrwać w formie rozet nawet w niskich temperaturach, co sprawia, że świetnie adaptuje się do upraw ozimych.
Metody zwalczania
- Zabiegi agrotechniczne
- Płodozmian: Ograniczenie częstotliwości uprawy zbóż w monokulturze pomaga zmniejszyć presję chwastów charakterystycznych dla tego typu plantacji.
- Uprawa przedsiewna: Odpowiednie przygotowanie gleby, w tym podorywka i bronowanie, pozwala na zniszczenie siewek maruny.
- Zagęszczenie siewu: Gęstszy siew zbóż może zmniejszyć ilość światła docierającego do powierzchni gleby, ograniczając wschody maruny.
- Zwalczanie mechaniczne
- Bronowanie i kultywacja: Zabiegi wykonywane w okresie jesiennym i wczesnowiosennym pozwalają usunąć młode rośliny maruny przed ich zakorzenieniem.
- Zwalczanie międzyrzędowe (w uprawach rzadziej siewnych): W miarę możliwości mechaniczne zwalczanie międzyrzędowe może uzupełniać działania herbicydowe.
- Zwalczanie chemiczne
- Herbicydy jesienne: Skuteczne są środki zawierające substancje czynne takie jak:
- florasulam
- tribenuron-methyl
- 2,4-D
- flufenacet
- Preparaty te najlepiej stosować we wczesnych fazach rozwojowych chwastu (faza liścieni do 4–6 liści), najlepiej w warunkach sprzyjających pobieraniu substancji czynnych (temperatura powyżej 8°C, brak stresu roślin).
- Herbicydy wiosenne: W przypadku przegapienia terminu jesiennego można sięgnąć po środki takie jak mieszaniny zawierające:
- aminopyralid
- fluroksypyr
- chlopyralid
- dikamba
Uwaga: Maruna nadmorska wykazuje naturalną tolerancję na niektóre substancje czynne (np. MCPA), dlatego ważne jest stosowanie herbicydów o szerokim spektrum działania i odpowiedniej rotacji substancji aktywnych, aby zapobiec uodpornieniu.
Zalecenia praktyczne
- Regularny monitoring pól w okresie jesiennym pozwala na wczesne wykrycie i punktowe zwalczanie chwastu.
- Unikanie stosowania tych samych herbicydów przez kilka sezonów z rzędu zmniejsza ryzyko powstawania odporności.
- Zastosowanie adiuwantów może zwiększyć skuteczność oprysków, szczególnie w warunkach niesprzyjających
Podsumowanie
Maruna nadmorska, choć z pozoru niegroźna, może stanowić poważne zagrożenie dla upraw zbóż ozimych, szczególnie na terenach o słabszej strukturze gleby i wysokim poziomie wilgotności. Skuteczne zwalczanie tego chwastu wymaga kompleksowego podejścia, uwzględniającego zarówno działania profilaktyczne, mechaniczne, jak i chemiczne. Wczesna identyfikacja i właściwy dobór środków ochrony roślin są kluczem do ograniczenia strat plonu i utrzymania wysokiej jakości produkcji.
Wybierz Innvigo – wypróbuj herbicyd Cezaro 574 SC!
