Najbardziej znany emeryt w Świeciu

Przeszedł pan chyba na emeryturę w dobrym nastroju? Wszedł pan do sejmiku województwa, a popierany przez pana Krzysztof Kułakowski wygrał wybory na burmistrza Świecia. Mało tego, pańskie ugrupowanie – Obywatelskie Porozumienie Samorządowe – zdobyło najwięcej mandatów w radzie miejskiej i w radzie powiatu. Czego chcieć więcej?
Niczego (śmiech). To prawda, że mieszkańcy obdarzyli dużym zaufaniem kandydatów na burmistrza i radnych z OPS. Przed nimi ciężka praca, żeby ich nie zawieść.

Spodziewał się pan, że Krzysztof Kułakowski zrobi tak dobry wynik?
Wierzyłem w to, że wygra. Przyznam jednak, że nieco zaskoczyła mnie przewaga, jaką zdobył nam innymi kandydatami. To pokazuje, że wyborcy trzeźwo ocenili sytuację i nie przekonały ich chwytliwe, ale niezbyt realne pomysły. Odczytuję to, jako swego rodzaju wyraz poparcia dla dotychczasowego sposobu rządzenia i satysfakcję z tempa rozwoju gminy. Nie znaczy to oczywiście, że nie było potknięć. Tylko ten, kto nic nie robi, nie popełnia błędów.
REKLAMA

A może Krzysztof Kułakowski zdobył tyle głosów, bo był odbierany jako alter ego Tadeusza Pogody?
Nie zgadzam się z tym. Zamiast snuć domysły i stawiać rozmaite teorie, pozwólmy Krzysztofowi Kułakowskiemu działać, by mógł udowodnić, na co go stać.

Czym różni się Tadeusz Pogoda z roku 2018, kiedy przeszedł na emeryturę od Tadeusza Pogody z roku 1990, gdy zostawał burmistrzem?
Na pewno wiekiem (śmiech). No i doświadczeniem. Dwadzieścia osiem lat temu, gdy dokonywała się transformacja ustrojowa, niewiele osób, które nie były związane z poprzednim systemem, miało doświadczenie w pracy w samorządzie. Zostałem burmistrzem trochę z przypadku. Działałem w Solidarności, po pierwszych demokratycznych wyborach samorządowych wiosną 1990 r. zaproponowano mi, bym ubiegał się o stanowisko burmistrza. Wtedy jeszcze wybierali go radni. Nie byłem przekonany. Miałem dobrą pracę inżyniera elektryka w Celulozie i zamierzałem poświęcić się działalności w związkach zawodowych, a nie w samorządzie.
REKLAMA

Brzmi to trochę, jak „Nie chcę, ale muszę” Wałęsy.
Nie będą wypowiadał się za Lecha Wałęsę, ale dla mnie naprawdę nie był to łatwy i jasny wybór. Mimo to nie żałuję. Pytał pan, czym różni się Pogoda obecny od tego sprzed 28 lat. Więc ma pan odpowiedź – tamten był pełen rozterek, bo nie wiedział, co go czeka, a współczesny jest bogatszy o 28 lat doświadczenia.

16 listopada zakończył pan pracę jako burmistrz. Nie ściskało pana w gardle, kiedy porządkował swoje rzeczy w gabinecie i pakował je do pudeł? Nie zakręciła się żadna łza?
Nie. Oswajałem się z myślą o tej chwili przez cztery lata. Zdążyłem się przygotować emocjonalnie.

Ale kiedy mieszkańcy zgotowali panu tego dnia pożegnanie w urzędzie miasta, widać było u pan wzruszenie.
To prawda. Na to akurat nie byłem przygotowany…
REKLAMA


Gdyby Krzysztof Kułakowski poprosił pana o radę, to jakiej by mu pan udzielił?
Żeby trzymał w ryzach finanse gminy. Łatwo ulegać pokusom, kiedy ma się duży budżet. Ulec złudnemu przekonaniu, ze przecież prawie na wszystko nas stać. Można więc wydawać swoje albo pożyczone pieniądze na nieprzemyślane inwestycje. Ale dobra koniunktura nie trwa wiecznie. Takie lekkomyślne działanie może się zemścić, kiedy przyjdą chudsze lata. Myślę jednak, że Krzysztof Kułakowski będzie pilnował dyscypliny budżetowej.

Jak się panu podoba na emeryturze?
Przebywam na niej od tak niedawna, że jeszcze to do mnie nie dotarło. Jestem już po złożeniu ślubowania na radnego sejmiku województwa. Nie porzucam więc zupełnie działalności samorządowej. A poza tym mam zamiar solidnie odpocząć oraz poświęcać się swoim pasjom, czyli jeździe na rowerze i zwiedzaniu różnych zakątków Polski i Europy. 

a.pudrzynski@extraswiecie.pl
REKLAMA